دم اون دوس دخدر پسرای قدیمی گرم ......
که نه موبایل داشتن نه اف بی نه هیچیه دیگه
تنها وسیله ی ارتباطشون یه تلفن کارتی بود
و اعتماد بالا که بجای دادنه ۱۰۰ تا خطه اعتباری ، تلفن خونرو میدادن و
انقد زنگ میزدن تا عشقشون گوشیو جواب بده
دمشون گرم که قراراشون اولش دم مدرسه بود و مقصدش خونه
دم دخدراش گرم که با یک کیلو اِپُل مانتو و ابروهای موکتو ناخنای از ته گرفته میرفتن سر قرار
دم پسراش گرم که تو راه واسه عشقشون از چیپس و لواشک و باقالی کم نمیذاشتند
دمشون گرم که تو اوج دعوا با نوشتن یه نومه ی عاشقونه دوباره آشتی میکردند
و آخر اینکه دمشششششششششون گرم که خیانت نمیکردن ...
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 